فراموش شده های نزدیک خونه خورشید

فراموش شده های نزدیک خونه خورشید

نوشته انوش راوید

      هر گوشه و هر جغرافیای کوهستان البرز بقدری زیبا و دیدنی است،  که هر کدام فقط نیاز به دیدن از نزدیک دارد.  امید است بومگردی ایران رشد زیادی یابد،  تا همه بیشتر در فکر دیدنیهای ایران باشند

   گبرستان بی نام ــ  در بلندای کوهی جنگی، و سبز نزدیک روستای سیاهگل چال،  شهر  تنکابن،  گبرستانی بی نام آرام آرمیده،  و در انتظار دیدار عاشقان تاریخ شکوهمند ایران عزیز است.  گبر هایی که در زیر سنگ های تنومند قرار  دارند،  و تصور اینکه چگونه اینها را،  که هر کدام چند تن وزنشان است،  بر فراز قله آوره اند،  انسان را به  تعجب می اندازد.

      این مکان که با درختان سترگ احاطه گردیده،  چشم انداز عالی دشت و کوه و دریا دارد،  و میتواند محل خوبی برای جلب توریست و کاوش های باستانی باشد.  جاده ابریشم هم از این نزدیکی عبور می کرده،  که امروزه با هزاران تکه سفال رنگارنگ بجا مانده از قدیم،  در میان راه باغ های مرکبات خوش مزه،  کشاورزان زحمت کش، قرار دارد.  سیاهگل چال روستایی است زیبا بر فراز تپه ای به همین نام،  نامی  یادگار از گذشته های دور،  از زمانی که مردم همه و همه در طبیعت می زیستند.

      آدمی با دیدن اینهمه آثار تاریخی و طبیعت بی نظیر میگوید، واقعا عظمت ایران بی همتاست.

   قلعه گنج فراموش شده ــ   برفراز تپه ای جنگلی و سبز در روستای نسامه  7  کیلومتری جنوب چلاسر،  قلعه ای فراموش شده،  بروی دنیائی از گنج آرام آرمیده،  شاید در دل پر شکوهش در انتظار دیدار عاشقان تاریخ با هیبت ایران است.

      گشتی در لابلای سنگ های سترگ، و آجر های بزرگ خزه گرفته،  و هزاران تکه سفال که سنگفرش قلعه گنج است.  انسان به گذشته های دور می رود،  زمان حکومت اشکانیان مقتدر،  که نسا و نسامه ها عبادتگاه هایشان بوده،  و نزورات خود را بی ریا تقدیم میکردند.  امروزه آن گنج در ساختن هتلی،  و پذیرایی از توریستها،  و مشتاقان تاریخ شیرین ایران عزیز براحتی بدست می آید.

   افسانه دو هزار  ــ   در میان کوه های البرز،  البرز سرفراز،  که با قلل سفید بلند،  به بلندای شور عاشقان طبیعت،  از پی طلوع و غروب خورشید،  که در آسمان پاک میدرخشد،  از شهر زیبای تنکابن،  همان شهسوار طبیعت،  بسمت جنوب در جاده ای خوش منظره می رویم،  و به سرزمین سیمرغ در البرز مرکزی پا می گذاریم،  اینجا افسانه دو هزار است.  بهتر است بگوییم که جاده دوهزار تمام طبیعت بی جان و جاندار است.

      همه و همه در یکجا و با روح شاد به استقبال تازه وارد می آیند،  و شکوه خود را بی دریغ به دوستداران تقدیم می کند.  آثار باستانی فراوان،  قلعه های ویران،  گبر های خاموش ولی گویا،  سفال های شکسته منقوش بازمانده از گذشته های دور،  در کنار ویلا های رنگارنگ متعدد،  که با بزرگی خودشان نوید آینده دگرگون جاده سبز دوهزار تنکابن را می دهند.  برای دیدن جاده دوهزار بیایید و از دیدن اینهمه طبیعت بر بام ایران بزرگ لذت ببرید،  و بگویید ایران بی همتاست.

   بیشه ای انبوه و سبز ــ  برای دیدن بیشه ای انبوه و سبز،  کنار رودخانه ای خروشان و شفاف در روستای با صفای کوده تنکابن رفته بودم.  روی تخته سنگی سفید نشستم،  رودخانه مقابلم و بیشه پشت سرم،  فریاد آبها خبر از البرز رشید می آورد،  و عطر بیشه از مازندران قهرمان می گفت،  بیاد دوست کویتی خود افتادم،  که برایش از اینجا گفته بودم.  گفته بودم شیخ،  ما جایی داریم که افسانه است،  رویاست.

      شیخ هم می گفت،  آرزویش اقامت چند روزه در آن طبیعت بی پرواست.  گفته بودم،  شیخ روستایی زیبا کنار جنگل انبوه و....،  شیخ چشمانش را بست و گفت،  بگذار بقیه داستان را بگویم،  با کوله بار عشقم در جاده ای خوش منظره می گذرم،  و با نفس عمیق اکسیژن پاک شمال ایران را می بلعم.

      مردمان مهربان و مهمان نواز مرا بی ریا به سفره گسترده اشان دعوت می کنند،  پرندگان رنگارنگ هنرمندان مقابل دوربینم می چرخند،  و هوای لطیف و آسمان آبی جایگاه روحم و....،  نا گه با بانگ اذان مسجدی با گنبدی طلایی و مناره های بلند به خود آمدیم،  و با رویای شیرین شیخ خداحافظی کردم.

فراموش شده های نزدیک خونه خورشید،  نوشته انوش راوید

   تصویر های محلی،  1 ـ انگور محلی تنکابنی،  که در تمام جهان فقط محصول روستاهای این شهرستان می باشد، 2 ــ آمادگی برای عید، 3 ـ عکس تاریخی شالیزار، 4 ـ منظره یک خونه محلی زگالی کم پیدای امروزی.